Rozdział 14

Usłyszałem dźwięk telefonu , popatrzyłem na wyświetlacz był napis "Luke" odebrałem
-Luke gdzie jest do cholery Summer ?! - Krzyknąłem
-Są dwie wiadomości zła i gorsza jaką chcesz pierwsze ?
-Luke nie mam czasu mów
-A więc zła jest taka ,że Rayan ma Summer
-Aha to nie powinna być ta gorsza? -Spytałem
-Nie gorsza jest taka ,że Rayan ją zgwałcił
-Że co kurwa ?!
-Louis spokojnie zaraz powiem ci gdzie jest Summ
-Mów szybko
-Summ... jes....t...
I coś przerwało połączenie ,. Jak kurwa znajdę Rayana to go zajebię jak on mógł ją zgwałcić ? !
-Luke ? Zapytał Zayn
-Tak , Summ jest z Rayanem który ją zgwałcił !- Krzyknąłem
Eleanor podeszła do szafki i odwróciła się do nas tyłem ,  była smutna
-Coś się stało ? - Spytałem
-Tak , dość dużo wiem o Rayanie i jego sposób "Gwałcenia "
-Powiesz nam ? -Spytał Harry
-Nie , mogę sorry - Powiedziała El i pobiegła do sypialni jej i Harreggo wszyscy biegli za nią ale zamknęła drzwi na klucz . Po co ja się zgodziłem ,żeby Summer była w tym gangu po co ?!  Jezu jaki ja jestem tępy .
-To co robimy ? - Spytał Zayn
-Ja ciągle łącze się do Luke ale nie odbiera .
-Może chodzimy odwiedzić Josha ? - Zaproponował Zayn
-Dla mnie Summer jest ważniejsza
Dzwoniłem już do Luka 100 razy , wysłałem 50 SMS'ów , i nagrałem 20 wiadomości i nadal nic , chce tylko żeby Summ wróciła do domu cała i zdrowa , pierwszy raz doznałem takiego uczucia jak to jest gdy się o kogoś martwi , pierwszy raz się zakochałem . Usłyszałem dźwięk przychodzącego SMS'a z nadzieją ,że to Luke odblokowałem wyświetlacz był napis "Summer" ,odtworzyłem wiadomość jednak ona była od  Rayana
Rayan ; Lepiej uratuj swoją księżniczek zanim się jej coś stanie 
Ja ; Gdzie ona jest ?! 
Rayan ; w naszej bazie powodzenia 
Pokazałem chłopcom tę wiadomość .
-Wiecie gdzie jest ich baza ? -Spytał Harry
-Ja chyba wiem ale nie jestem pewny - Powiedział Liam
*Oczami Luk'a*
- Halo! Louis! - krzyczałem do telefonu.
- Widzę, że nie jesteś od nas. - stanął za mną Mejson. - Polubiłem się, ale dla oszustów nie ma litości.
Mejson chwycił mnie za ramię i mimo, że się chciałem wyrwać to nic nie dało. Wrzucili mnie do piwnicy i posadzili obok Summer.
- No brawo bohaterze! - krzyknęła sarkastycznie Summ.
- Dzwoniłem już do Louis'a, ale nie wiem czy wiedzą, gdzie jest ta kryjówka - szepnąłem.
- Nie powiedziałeś im?!
- Nie zdążyłem, coś przerwało.
Dwaj kolesie, których imiona zapomniałem przywiązali moje ręce do krzesła. Mam nadzieję, że chłopaki przyjadą szybko, bo jak nie to kurwa przejebane mamy z Summ.
- Oo Luke chłopie, jak ja mogłem Cię nie poznać? - ze schodów schodził właśnie Ryan.
- Jak Lou nas znajdzie to będziesz miał wpierdol - wyrwałem.
- Jak w ogóle znajdzie - uśmiechnął się. - Wybieracie śmierć czy współpracę.
Popatrzyłem na Summer, była teraz dość wystraszona i rozbawiona tym co powiedział ten chujek. Ja również, boże co on mi proponuję.
- Śmierć - odpowiedzieliśmy razem i zaczęliśmy się śmiać.
- Co was tak bawi?!
- Nic kurwa! - wrzasnął z tyłu Louis. - Twój ryj! Zaraz będziesz martwy - wycelował w niego pistoletem.
- O Tomlinson, Malik, Payne, Horan naprawdę miło was widzieć - uśmiechnął się dziwacznie. - Jak tam wasz kolega?
- Masz szczęście, że żyje - powiedział Liam. - Ale ty zaraz możesz być trupem, więc odłóż ten pistolet!
Ryan wciąż się uśmiechał, ale zrobił to co rozkazał mu Payne.
- Malik! - wrzasnąłem - Uważaj!
Zayn gwałtownie się odwrócił i wycelował w gościa, który chciał się na niego rzucić. Facet zaczął krwawić, a Summer patrzyła na to z niedowierzeniem, Niall podszedł do nas i rozwiązał dając nam do rąk bronie. Tak miło się ją trzymało.
- To jak Ryan chcesz poczuć tak jak poczuła się Natalie? - zapytała Summ.
*Oczami Summer* 
- Nie zrobisz tego, już mówiłem, że nawet muchy nie skrzywdzisz - zakpił.
- Drogi Ryanie, zasługujesz na tortury, więc... - uśmiechnęłam się złowieszczo i kopnęłam go tak gdzie słońce nie dociera, jęknął z bólu i skulił się na ziemii. - Za to co zrobiłeś mi teraz, za to co zrobiłeś Natalie, pocierpisz.
- Nic jej nie zrobiłem! - warknął. - Chcesz może ją zobaczysz?
- Nie pierdol, nie zginę!
- Nie chodzi mi o to. Jest tutaj...Żyje.
Zrobiłam zdziwione i przestraszone oczy, patrząc na chłopaków, którzy wyglądali podobnie.
- Trzymasz ja tu kurwa przez 3 lata?! - zdziwiłam się i kopnęłam go z całej siły w brzuch. - To jakiś absurd! Nie wieżę, gdzie ona jest?!
- Na piętrze, pokój 15.
Spojrzałam na Louisa.
- Pójdę to sprawdzić z Tobą, a wy tu zostańcie.
Udaliśmy się z Tomlinsonem na górę, a gdy stanęliśmy już pod drzwiami. Zaczęłam bać się tego co tam zobaczę. Nacisnęłam na klamkę, zajrzałam do pokoju. Na łóżku siedziała Natalie karmiąc dziecko. Boże, przecież ona ma dopiero 16 lat. Tak dokładnie zniknęła 3 lata temu, kiedy miała 13. Co on jej zrobił!?
- Natalie? - zapytałam przekraczając próg.
- Kim jesteś?
- Nie pamiętasz mnie? Summer...Twoja siostra.
- Summi - uśmiechnęła się odkładając delikatnie malucha. - Nie myślałam, że Cię jeszcze kiedyś zobaczę - przytuliła mnie, a ja odwzajemniłam gest, łezka ze szczęścia spłynęła po moim policzku.
- Jestem Louis, chłopak Summer - podał jej rękę.
- Natalie - odwzajemniła gest.
- A kim jest ten maluch na łóżku? - zainteresowałam się.

Natalie i Andre

- To jest mały Andre, moje dziecko.
- Ryan jest ojcem prawda? - skinęła głową, a ja o mało co nie zwymiotowałam. - A wiesz w ogóle co on robi?
- Wiem wszystko, ale nie mogę go zostawić, bo mnie zabije. - jej twarz nagle posmutniała.
- Pakuj się jedziesz do nas! - rozkazał Louis - Ryan nie będzie mógł Cię zabić, bo sam za chwilę będzie martwy.
- Nie zabijajcie go! Gardzę z nim i przeklinam za to co zrobił, ale to ojciec mojego dziecka!
- Przykro mi Natalie - powiedziałam. - Pakuj się!
Dziewczyna posłuchała mojego polecenia i zaczęła pakowana siebie i małego Andre. Zniosła swoje walizki, a ja niosłam Andre. Wsiadłyśmy do auta Louis'a razem z moim chłopakiem i odjechaliśmy. Zayn wsiadł z chłopakami do swojego.
- Co z nim zrobiliście? - martwiła się Natalie.
- Jest nieprzytomny i wątpię żeby coś pamiętał, ale to policja się nim zajmie - stwierdził Louis.
- Aha.
Po 30 minutach byliśmy już pod domem. Z domu wybiegły właśnie Eleanor i Selena.